Tesla stralingsenergie ontvanger

Het is bekend dat geladen deeltjes constant vanuit de ruimte naar het aardoppervlak bewegen. Dat meldt en naar aanleiding van praktijkonderzoek Nikola Tesla.

Met name in de tekst van zijn patent nr. 685957 van 5 november 1901 drukte de wetenschapper het idee uit dat als een van de platen van de condensator is verbonden met een aardedraad en de tweede plaat is verbonden met een geleidende plaat van voldoende gebied verhoogd tot een aanzienlijke hoogte, zal de condensator beginnen met opladen. En zo'n condensator kan worden opgeladen totdat het diëlektricum tussen zijn platen kapot gaat.

Opgemerkt moet worden dat de lading die per tijdseenheid de condensator binnenkomt sterk afhangt van het oppervlak van de plaat. Hoe breder het gebied van de plaat op de hoogte, hoe groter de laadstroom van de condensator zal zijn. In dit geval krijgt de plaat van de condensator die is aangesloten op de aardedraad een negatieve lading en krijgt de plaat die is aangesloten op de plaat die boven de grond is geheven een positieve lading.

Vanuit een circuittheoretisch perspectief kan dit ontwerp worden gezien als een elektrisch circuit met een spanningsbron, een weerstand en een in serie geschakelde condensator. De condensator wordt opgeladen door een bron van natuurlijke elektriciteit waarvan de emf gerelateerd is aan de hoogte waarop de plaat wordt opgetild, en de weerstand van de weerstand wordt bepaald door zowel het oppervlak van de plaat als de kwaliteit van de grond.

De lucht en de grond kunnen in dit geval worden gezien als een tweepolige generator van constante spanning, aangezien er altijd een natuurlijk elektrisch veld naar de grond is gericht tussen elke plaats in de lucht boven het aardoppervlak en de grond zelf.

Op een hoogte van 1 meter boven het aardoppervlak heeft dit veld bijvoorbeeld een potentiaal van ongeveer 130 volt en op een hoogte van 10 meter - ongeveer 1300 volt, aangezien de sterkte van het natuurlijke elektrische veld nabij het aardoppervlak ongeveer 130 V/m.

Mensen voelen het effect van dit veld niet op zichzelf, omdat structuren en planten, en mensen zelf, als geaarde draden, rond de veldlijnen buigen en equipotentiaaloppervlakken vormen, waardoor het potentiaalverschil tussen iemands hoofd en voeten onder onder normale omstandigheden is het nog steeds bijna nul.

Maar in het door Tesla voorgestelde schema verschijnt geen vaste geleider, maar een condensator. Daardoor werkt niet alleen het elektrische veld van de aarde op de plaat (en dus op het diëlektricum in de condensator), dus vallen er ook elke seconde duizenden positief geladen deeltjes op, waardoor er in principe een goed gedefinieerd potentiaalverschil tussen de platen van de condensator, gemeten in honderden volt, is haalbaar ten opzichte van de geaarde elektrode.

Het blijkt dat het potentiaalverschil tussen de platen van de condensator kan blijven groeien totdat het diëlektricum ertussen kapot gaat, of totdat het elektrische veld in dit diëlektricum het externe elektrische veld volledig compenseert, dat wil zeggen het veld dat tussen de plaat bevindt zich op een hoogte en het laagste punt van aarding condensatorplaten.

Uit de elektrotechniek is bekend dat om maximaal vermogen in de belasting uit een DC-bron te halen, de belastingsweerstand gelijk moet zijn aan de inwendige weerstand van de bron.Daarom zijn er voor deze situatie twee mogelijkheden voor efficiënt gebruik van de energie opgeslagen in de condensator om de belasting te voeden.

De eerste optie is om een ​​puur resistieve belasting met hoge weerstand toe te passen die geschikt is voor hoge spanning en lage stroom. De tweede optie is om het GEMIDDELDE stroomverbruik te maken wat het zou zijn met een overeenkomstige actieve weerstand die gelijk is aan de interne weerstand van de bron. De eerste optie is niet praktisch, terwijl de tweede volledig haalbaar is.

Tegenwoordig is dit mogelijk door gebruik te maken van halfgeleider-schakelconverters, bijvoorbeeld halve brug- of front-end-topologie. In de tijd van Tesla zou dit onmogelijk zijn geweest, omdat alle wetenschappers van die tijd elektromagnetische relais konden gebruiken om te schakelen. Dit was trouwens het relais dat Tesla zelf gebruikte in deze schakeling.

Opgemerkt moet worden dat, aangezien de interne weerstand van onze natuurlijke bron nog steeds een bepaalde waarde heeft die de stroomsnelheid in de condensator beperkt, als Tesla vandaag zou leven en zichzelf tot doel zou stellen om de lading die in de condensator is opgehoopt door puls te gebruiken convertor, dan zijn convertor, voordat hij lading van de condensator begint te accepteren, moet hij in elke cyclus van zijn werking in staat zijn om de condensator vooraf tot op zekere hoogte op te laden en pas daarna de volgende conversiecyclus te ontwikkelen . Het zou ook nuttig zijn om de condensator eerst op te laden tot bedrijfsspanning met behulp van een hulpbron (opstartbron).

We herinneren je eraan dat we het in de context van dit theoretische materiaal hebben over een constante spanning van meer dan duizend volt, waarop een condensator kan worden opgeladen! Daarom vormen dergelijke experimenten duidelijk een gevaar voor de gezondheid en het leven van een onvoorbereide onderzoeker, aangezien de ontlading van een condensator door het menselijk lichaam hartfibrillatie en de dood kan veroorzaken! In dit verband raden we aan dit artikel alleen te beschouwen als een theoretische reflectie op het concept dat ooit door Nikola Tesla werd voorgesteld.