Basiswetten van de elektrotechniek
DE WET VAN OHM (genoemd naar de Duitse natuurkundige G. Ohm (1787-1854)) is een eenheid van elektrische weerstand. Notatie Ohm. Ohm is de weerstand van de draad tussen de uiteinden waarvan bij stroomsterkte 1 A ontstaat er een spanning van 1 V. De heersende vergelijking voor elektrische weerstand is R = U / I.
De wet van Ohm is de basiswet van elektrotechniek die niet kan worden verwaarloosd bij het berekenen van elektrische circuits. De relatie tussen de spanningsval over de geleider, de weerstand en de stroomsterkte is gemakkelijk te onthouden in de vorm van een driehoek, met op de hoekpunten de symbolen U, I, R.
De wet van Ohm
De belangrijkste wet van elektrotechniek: de wet van Ohm
De wet van Ohm voor een deel van een circuit
Toepassing van de wet van Ohm in de praktijk
JOUL-LENZ LAW (genoemd naar de Engelse natuurkundige J.P. Joule en de Russische natuurkundige E.H. Lenz) — de wet die kenmerkend is voor thermisch effect van elektrische stroom.
Volgens de wet hangt de hoeveelheid warmte Q (in joules) die vrijkomt in een geleider wanneer er een elektrische gelijkstroom doorheen gaat, af van de sterkte van de stroom I (in ampère), draad weerstand R (in ohm) en de looptijd t (in seconden): Q = I2Rt.
De omzetting van elektrische energie in warmte wordt veel gebruikt in elektrische ovens en diverse elektrische verwarmingstoestellen. Hetzelfde effect in elektrische machines en apparaten leidt tot onbedoelde verspilling van energie (energieverlies en vermindering van efficiëntie). De hitte die ervoor zorgt dat deze apparaten opwarmen, beperkt hun belasting. Bij overbelasting kan de temperatuurstijging de isolatie beschadigen of de levensduur van het apparaat verkorten.
Hoe verwarmt een elektrische schok een draad?
Hoe verwarming de weerstandswaarde beïnvloedt
De wet van Kirchhoff (genoemd naar de Duitse natuurkundige GR Kirchhoff (1824-1887)) - twee basiswetten van elektrische circuits. De eerste wet legt een relatie vast tussen de som van de stromen die naar het knooppunt bij de kruising zijn gericht (positief) en de som van de stromen die van het knooppunt zijn weggeleid (negatief).
De algebraïsche som van de stromen bij het convergeren op elk punt van de tak van de draad (knooppunt) is gelijk aan nul, d.w.z. SUMM (In) = 0. Voor knooppunt A kunt u bijvoorbeeld schrijven: I1 + I2 = I3 + I4 of I1 + I2 — I3 — I4 = 0.
Huidig knooppunt
De tweede wet stelt een relatie vast tussen de som van elektromotorische krachten en de som van de spanningsval over de gesloten circuitweerstanden van een elektrisch circuit. Stromen die samenvallen met een willekeurig gekozen stroomrichting van de lus worden als positief beschouwd en stromen die niet overeenkomen, worden als negatief beschouwd.
Huidige cyclus
De algebraïsche som van de momentane waarden van EMF van alle spanningsbronnen in elk circuit van het elektrische circuit is gelijk aan de algebraïsche som van de momentane waarden van de spanningsval in alle weerstanden van hetzelfde circuit SUMM (En) = SUMM (InRn). Door SUMM (InRn) aan de linkerkant van de vergelijking te herschikken, krijgen we SUMM (En) — SUMM (InRn) = 0. De algebraïsche som van de waarden van de momentane spanningen op alle elementen van het gesloten circuit van het elektrische circuit is gelijk aan nul.
VOLLEDIGE HUIDIGE WET een van de fundamentele wetten van het elektromagnetische veld. Het legt de relatie vast tussen de magnetische kracht en de hoeveelheid stroom die door het oppervlak gaat. De totale stroom wordt opgevat als de algebraïsche som van stromen die het oppervlak binnendringen dat wordt begrensd door een gesloten lus.
De magnetiserende kracht langs de lus is gelijk aan de totale stroom die door het door deze lus begrensde oppervlak gaat.In het algemeen kan de veldsterkte in verschillende secties van de magnetische lijn verschillende waarden hebben, en dan zal de magnetiserende kracht gelijk zijn aan de som van de magnetiserende krachten op elke lijn.
DE WET VAN LENZ — de basisregel die geldt voor alle gevallen van elektromagnetische inductie en waarmee de richting van de opkomende EMF kan worden bepaald. inductie.
Volgens de wet van Lenz is deze richting in alle gevallen zodanig dat de stroom die wordt gecreëerd door de opkomende emf de veranderingen verhindert die ervoor zorgden dat de emf verscheen. inductie. Deze wet is een kwalitatieve formulering wet van behoud van energie toegepast op elektromagnetische inductie.
DE WET VAN ELEKTROMAGNETISCHE INDUCTIE, de wet van Faraday — de wet die de relatie legt tussen magnetische en elektrische verschijnselen.De EMF van de elektromagnetische inductie in het circuit is numeriek gelijk aan en tegengesteld aan de veranderingssnelheid van de magnetische flux door het oppervlak dat wordt begrensd door dit circuit. De grootte van het EMF-veld hangt af van de veranderingssnelheid van de magnetische flux.
De wet van elektromagnetische inductie
FARADAY'S WETTEN (genoemd naar de Engelse natuurkundige M. Faraday (1791-1867)) — de basiswetten van elektrolyse.
Er wordt een relatie gelegd tussen de hoeveelheid elektriciteit die door de elektrisch geleidende oplossing (elektrolyt) gaat en de hoeveelheid stof die vrijkomt op de elektroden.
Wanneer een gelijkstroom I per seconde door het elektrolyt gaat, q = It, m = kIt.
Tweede wet van Faraday: de elektrochemische equivalenten van elementen zijn recht evenredig met hun chemische equivalenten.
BOORREGEL — een regel waarmee u de richting van het magnetische veld kunt bepalen, afhankelijk van richtingen van elektrische stroom… Wanneer de voorwaartse beweging van de cardanische ophanging samenvalt met de stroom die vloeit, geeft de draairichting van de handgreep de richting van de magnetische lijnen aan. Of, als de draairichting van het grijphandvat samenvalt met de richting van de stroom in de lus, geeft de translatiebeweging van de cardanische ophanging de richting aan van de magnetische lijnen die het door de lus begrensde oppervlak binnendringen.
Hoe de cardanische regel werkt in de elektrotechniek
gimlet-regel
LINKERREGEL — een regel waarmee u de richting van de elektromagnetische kracht kunt bepalen. Als de palm van de linkerhand zo is geplaatst dat de vector van magnetische inductie erin komt (de vier uitgestrekte vingers vallen samen met de richting van de stroom), dan geeft de duim van de linkerhand, gebogen in een rechte hoek, de richting aan van de elektromagnetische kracht.
Linkerhand regel
RECHTERREGEL — een regel waarmee u de richting van de geïnduceerde emf van elektromagnetische inductie kunt bepalen. De palm van de rechterhand is zo geplaatst dat de magnetische lijnen erin komen. De duim, gebogen in een rechte hoek, is uitgelijnd met de rijrichting van de bestuurder. De uitgestrekte vier vingers geven de richting van de geïnduceerde emf aan.
Rechterhand regel